Արձանագրությունը. «Թիւ :ՈԽԵ: (1196)/, ես Մխիթար Վարդիկ/անց կանգնեցի զխաչ/ս եղբոր իմո Հասանիկ/ա: Յաղաւթս [յիշեցէք]»:
Նշենք, որ Մխիթար ու Վարդիկ անձնանունները հասկանալի են միայն հայերեն, որ իկ փոքրացուցիչ վերջածանցը զուտ հայերեն է, որ ժամանակը, ինչպես նման հարյուրավոր դեպքերում է, նշվում է հայկական տոմարով:
