Եղբայրք իմ՝ ցաւակիցք իմ...
Արձանագրությունը. «Ի թուիս :ՈՀԸ:, ես Սմպատ կա/նգնեցի զխաչս յանուն հաւր/ իմո Վասակա: Որք երկրպագէ/ք յաղաւթս յիշեցէք [ի] Տ[է]ր: Եւ զԱ/(ա)շոտ, զեղբարք իմ՝ ցաւակիցք [իմ]»(հմմտ. Դիվան հայ վիմագրության, պր. 5, Եր., 1982, էջ 74):
Ոչինչ, որ բոլոր անձնանուննեը հայկական են, որ թվագրված է Հայոց մեծ թվականով, որ արտահայտությունները (որք երկրպագէք, ցաւակիցք իմ) գրաբար հայերեն են: