Հետաքրքիր են գերեզմանատան տարածքում գտնվող օրորոցաձև կամ ուղղանկյուն տապանաքարերը, որոնք ավարտվում են, ըստ Ե․ Լալայանի, բուխարու ոճավորված քարի նմանությամբ վերջավորություններով։ Այս եզակի տապանաքարերի հետ կապված հեղինակը իր «Զանգեզուրի գաւառ» աշխատության մեջ գրում է. «․․․տապանաքարերը ներքին մասում դէպի ոտների կողմը, կանգնեցրած են 2¼ արշ․ բարձրութեան միակտուր քարեր (1 արշինը հավասար է 71,1187 սմ), որոնց արևմտեան երեսին խաչ է քանդակուած, իսկ արևելեան կողմի ներքին մասում բարձրաքանդակ «օջախ» դուրս բերուած», և նշում որ սրանք ցույց են տալիս ննջեցյալի մեծ օջախից լինելը (Լալայեան 1899, 39, նկ 5, 6)։ Այնուամենայնիվ, կարծում ենք, որ նկարագրված եզակի տապանաքարերը չունեն բուխարու նմանություն (պատկերված չէ, օրինակ, բուխարու անցքը) և իրենցից ներկայացնում են գմբեթավոր եկեղեցու ոճավորումներ (գմբեթով և կամարաշարով)։

Լալայանը ներկայացնում է նաև գերեզմանատան տարածքում գտնվող մեծատունների տապանաքարերը՝ «Հետաքրքիր են մեծատունների գերեզմանաքարերը, սրանք երկու մեթրից աւելի երկարութեան, 71 սմ բարձրութեան եւ մօտ 36 սմ լայնութեան քառանկիւն քարեր են, որոնց երկու երեսների վրայ գեղեցիկ նախշերի մէջ զանազան տեսարաններ են քանդակուած» (Լալայեան 1899, 39)։

Գերեզմանատան տարածքում առկա բազմաթին արժեքավոր արձանագրություններով ու պատկերաքանդակներով խաչքարերն ու տապանաքարերը կարևոր սկզբնաղբյուր են հանդիսանում Տեղի և տարածշրջանի մշակութային ժառանգության ուսումնասիրության համար (տես՝ ԴՀՎ 2, 71-74, Խուրշուդեան 2022, 398-407)։

Պատմական գերեզմանատունը վնասվել է տարբեր գյուղատնտեսական աշխատանքներից, համայնքի ընդարձակումից, նոր ճանապարհներից և ավելի ուշ ու ժամանակակից գերեզմաններից։ Գերեզմանատան հյուսիս-արևելյան խաչքարերից մեկը առանց պատվանդանի տեղափոխվել է Տեղ-Արավուս ճանապարհի ձախակողմյան կողմում գտնվող սոճիների պուրակ (ԴՀՎ 2, 71, արձ. № 202, Խուրշուդեան 2022, 398, նկ․ 7)։