Պատմական ակնարկ
Բանաձոր գյուղը գտնվում է Հադրութի շրջանում, Հադրութ քաղաքից դեպի հարավ –արևելք՝ մոտ 22 կմ հեռավորության վրա։ Ըստ Մակար Բարխուդարյանի. «Բանաձորի բնակիչք բնիկ են․․․» (Բարխուտարեանց 1895, 65):
1991 թվականի մայիսին խորհրդային բանակի և ադրբեջանական միլիցիայի հատուկ նշանակության ջոկատների ՝ ՕՄՕՆ –ի կողմից իրականացված «Օղակ» օպերացիայի արդյունքում Բանաձորն ամբողջությամբ հայաթափվել է, այնուհետև հրկիզվել։ Ազատագրվել է 1993 թվականի ամռանը, բանաձորցիները կրկին վերադարձել և վերականգնել են գյուղը։ 2020 թվականի հոկտեմբերին օկուպացվել է ադրբեջանական զինուժի կողմից։
Ճարտարապետական – հորինվածքային քննություն
Ուղղանկյուն հատակագծով, երկու զույգ մույթերով եռանավ սրահ է, որն արևելքում ավարտվում է կիսաշրջանաձև խորանով։ Խորանի աջ և ձախ կողմերում են գտնվում երկու ավանդատները։ Հյուսիսային պատին պահպանվել է մկրտության ավազանը։ Կառուցված է տեղական անմշակ քարով և կրաշաղախով, կամարները սրբատաշ են։ Ունի 18 մետր երկարություն, 11 մետր լայնություն։
Եկեղեցու մուտքն ունեցել է արձանագիր բարավոր, ըստ որի՝ եկեղեցին կառուցվել է 1639 թվականին, սակայն հարավային պատի և մուտքի փլման հետևանքով բարավորն անհետացել է։ Եկեղեցին խորհրդային տարիներին օգտագործվել է տնտեսական նպատակներով։
Վիճակը պատերազմից առաջ, ընթացքում և հետո
Եկեղեցին գտնվում էր կիսավեր վիճակում (նկ․ 4, 5)։ 2020 թվականի ռազմական գործողությունների ժամանակ չի տուժել։ Հետպատերազմյան վիճակի մասին տեղեկություններ չկան։
