Պատմական ակնարկ
Հողեր գյուղը տեղակայված է Իշխանագետի աջ ափին, Վնեսա բերդի հյուսիս-արևելահայաց լեռնալանջին, Ջրակուս և Քյուրաթաղ գյուղերի մոտ։ Կառուցվել է 19-րդ դարում: 1890-ական թվականներին Հողեր այցելած Մակար Բարխուդարյանը նշում է որ․ «․․․բնակիչք բնիկ են, եկեղեցին կիսատ, քահանան գալիս է Հատրութից» (Բարխուտարեան 1895, 73)։ Եկեղեցին Սբ․ Աստվածածին անվամբ հիշատակվում է 1880 թվականի արխիվային վավերագրերից մեկում (Կարապետյան 1999, 238)։
Գյուղը մինչև 1938 թվականը մտնում էր Հադրութի շրջանի կազմի մեջ, այնուհետև միացվել է Կորյագինի (1959 թվականից՝ Ֆիզուլի) շրջանին, որից հետո սկսել է գյուղի աստիճանական հայաթափումը։ Ազատագրվել է 1992 թվականի մարտի 31-ին։ Ադրբեջանական օկուպացիայի տակ կրկին հայտնվել է 2020 թվականի հոկտեմբերին։
Ճարտապետական – հորինվածքային քննություն
Միանավ բազիլիկ է, ուղղանկյուն դահլիճով, արևելյան կողմում կիսաշրջանաձև խորանով, որի երկու կողմին գտնվում են ուղղանկյուն հատակագծով ավանդատները (նկ․ 2)։ Կառուցված է տեղական անմշակ քարից ։ Շքամուտքը, պատուհանների, խորանի և ավանդատների շրջանակները, պատերի անկյունային եզրամասերն ու ներքին կամարները սրբատաշ են (նկ․ 3)։ Ունի 15,7 մետր երկարություն, 8,2 մետր լայնություն, 5,5 մետր բարձրություն։ Միակ մուտքը բացվում է հյուսիսից: Շքամուտքի բարավորը զարդանախշ է, իրականացված Շուշիում և շրջակայքում լայնորեն տարածված բուսա-երկրաչափական ոճով, անարձանագիր է (նկ․ 4)։ Լուսավորությունը ստանում է հյուսիսային, արևելյան և հարավային կողմերից բացվող 6 փոքր լուսամուտներից։ Հյուսիսային պատի մեջ գտնվում է մկրտարանի քարե ավազանը (նկ․ 5)։
Արևմտյան պատը դրսի կողմից մեծամասամբ թաղված է հողի մեջ, որի վերին հատվածը և արևմտյան պատին հենված թաղի մի մասը քանդված է։ Եկեղեցու շուրջը գտնվում է գերեզմանոցը։
