Պատմական ակնարկ
Եկեղեցու մասին պատմական տվյալները բացակայում են: Մակար Բարխուդարյնացը հիշատակում է միայն գյուղի սուրբ Աստվածածին եկեղեցին. ‹‹…եկեղեցին սուրբ Աստուածածին, քարուկիր...›› (Բարխուտարեանց 1895, 101):
Ճարտարապետա-հորինվածքային նկարագրություն
Եկեղեցին ուղղանկյուն հատակագծով միանավ սրահ է: Կառուցված է կոպտատաշ և անտաշ փոքր քարերով, կրաշաղախով, սրբատաշ քարով են շարված միայն մուտքի քարերը, եկեղեցու անկյունաքարերը և պատուհանների շրջանակները (նկ. 2): Եկեղեցու միակ մուտքը բացվում է հարավային ճակատից: Արևմտյան կողմից եկեղեցին հենվում է թեքադիր սարալանջին: Մուտքից ոչ հեռու առկա է մեկ մեծ ու լայն պատուհան, մնացած ճակատների պատուհանները փոքր են: Եկեղեցին ներքուստ թաղածածկ է: Վերջինս հենվում է աղոթասրահի երկայնական պատերին: Ուշագրավ է, որ դռան ճակատակալ արձանագիր քարը տեղադրված է մուտքի ձախակողմյան պատին (նկ. 3): Բարավորի վրայի արձանագրությունը հետևյալն է. ‹‹82 թ. սկսաւ ս[ուր]բ Յակոբայ եկեղեցիս։ Կառուցաւ ս[ուր]բ եկեղեցիս ծախիւք եւ արդեամք վերինսզնեքեցի Աւետիս Աղաբէկ՝ կամ Սարգիս Յակոբեան Դովլաթեանց՝ ի հալալ վաստակոց իւրոց, 85 թ. օծեց Գրիգոր եպ[իս]կ[ոպո]սն››: Դատելով արձանագրությունից՝ 1882 թվականին սկսված շինարարությունը ավարտվել է 1885 թվականին: Թերևս արձանագիր բարավորը վերաբերում է սբ․ Հակոբ եկեղեցու ավելի հին շինությանը, որը վերակառուցվել է, քանի որ ներկայիս մուտքի տեսքը այլ է և չի համապատասխանում բարավորին: Նման վերակառուցում կարող էր արվել 20-րդ դարի սկզբներին՝ նախքան խորհրդային կարգերի հաստատումը (նկ. 4):
